Schaken is een spel van alle tijden en voor alle leeftijden. Uit de rijke schaakgeschiedenis komen veel prachtige partijen schaak, leuk om na te spelen, maar altijd interessant om van te leren! Deze week over: Wereldkampioen dr. Max Euwe in 1936
Halverwege december 1935 bemachtigde Euwe de wereldtitel die hij overnam van Aljechin. Vanaf dat moment is hij de eerste maanden druk bezig met het in ontvangst nemen van eerbetonen die veelal gepaard gaan met simultaansessies. De eerste serieuze schaakgebeurtenis in 1936 is het weekend-Noteboom-schaaktoernooi in Leiden dat hij wint met 2,5 uit 3, vóór mr. J. Rassers met 2 uit 3. Tegen Prof dr. Droste speelde Euwe vaak niet de beste zetten, maar hij had genoeg aan remise voor de eerste plaats. Dan is er een prachtig internationaal schaaktoernooi in juli 1936 in Zandvoort, waarin Euwe weinig overtuigend begint, want halverwege het toernooi staat hij in de middenmoot met 4 uit 7, maar zijn finish is sterk, en hij wordt toch nog tweede met 7,5 uit 11, achter Rueben Fine die een sterk gespeeld toernooi beëindigt met 8,5. Hun onderlinge treffen stond lang gunstig voor Euwe maar eindigt in remise, want in tijdnood kan Euwe zijn voordeel van kwaliteitswinst niet behouden. In dat toernooi komt hij (te) vaak in tijdnood, wat de experts wijten aan een slechte voorbereiding en ook aan de zichtbaar grotere nervositeit en onzekerheid door de grote druk om net zo te presteren als zijn illustere voorgangers. Maar dit toernooi is dan ongetwijfeld wel een goede voorbereiding op het volgende toernooi in Nottingham 1936, dat enkele dagen na “Zandvoort” al begint. Dit toernooi wordt in schaakkringen met groot enthousiasme begroet, want in dit toernooi spelen zo’n beetje alle topschakers van dat moment, alleen Paul Keres ontbreekt. Max Euwe begon goed, stond halverwege na 7 rondes met een punt voorsprong op kop, maar verloor nog twee keer, terecht van Aljechin en na een “blunder” van Lasker. In de eindstand stonden de eerste zes heel dicht bij elkaar, en dat Euwe niet won, kan te wijten worden aan het feit dat hij grotere risico’s nam dan degenen in de kopgroep die geen nederlaag hadden geleden. Ook tegen Botwinnik had Euwe kansen, maar Botwinnik wist het remise te houden. De eindstand in Nottingham van de eerste zes: 1 en 2. Capablanca 10 (+7=6-1) en Botwinnik 10 (+6=8-0) 3,4 en 5. Euwe 9,5 (+7=5-2), Reshevsky 9,5 (+7=5-2) en Fine 9,5 (+5=9-0) en 6. Aljechin 9 (+6=6-2). Er lijkt een type schaker op te komen (Botwinnik en Fine zijn de jongsten) die door grote schaakkennis minder risico’s nemen.
| Na Kd3! | Na De3? |
 |
 |
Emanuel Lasker – Max Euwe 1-0. Nottingham 1936. Nottingham is het allerlaatste grote internationale toernooi waaraan Lasker meedeed; hij eindigde “slechts” op de 7e plaats met 8,5/14 (+6=5-3), maar hij won wel van Max Euwe. Als Euwe zijn paard terughaalt is de stand gelijkwaardig, maar Euwe doet hier de foutzet La6 (?) waar Lasker nog steeds wel raad mee weet: b4! Lxb4 of?; Pc2! Met dubbele aanval op paard en loper waardoor Euwe stukverlies niet meer kan voorkomen.
George Alan Thomas – Max Euwe 0-1. Nottingham 1936. Na De3 (?) zag ook Thomas de fraaie combinatie voor Euwe (uiteindelijk torenwinst) en gaf op. Want: …Pg5+; fxg5 Df5+; Kg2 Dxc2+; Kh3 Df5+; Kg2 Dd5+; Kf2 Dxd4, enz.
Bram Doeves (
Bekijk hier alle schaakcolumns: www.zoetermeeractief.nl/sport/schaakrubriek
