Het Zoetermeerse gezin Bennis-Wissink uit het oude Dorp ging een jaar op wereldreis op het zuidelijk halfrond. Ze beleefden met zijn vieren de mooiste avonturen in landen variërend van Japan tot Zuid-Afrika en van Australië tot Argentinië.
Moeder Joyce (46) schreef er een dik boek over, 14TheRoad (1 staat voor een jaar, 4 voor het aantal gezinsleden). In deze Corona-periode, waarin alle landen op code oranje staan en we voorlopig niet kunnen reizen, lijkt het wat vreemd om juist nu zo’n reisboek te publiceren. Toch blijkt het enorm leuk om weg te dromen bij de gedetailleerde verhalen van Joyce, en alvast plannen te maken voor betere tijden.
Waarom dit boek? Joyce vertelt: “Familie en vrienden wilden graag weten hoe onze reis nu precies was. Ook wil ik graag andere gezinnen inspireren. Het is fantastisch om als gezin zulke unieke ervaringen te delen. Onze band is er door versterkt. Mijn boodschap aan alle twijfelaars: het is echt de moeite waard. Gebruik je gezonde verstand, dan komt het allemaal wel goed!”
De wereldreis speelde zich nu vijf jaar geleden af. Joyce maakte dagelijks aantekeningen in dagboekjes, en hield een uitgebreide blog bij. Daardoor kon ze, soms ook met hulp van internet, alle gebeurtenissen goed naar boven halen. Het boek is beeldend geschreven, je ziet alles zo voor je.
Het reizen zit het ouderpaar in het bloed. Samen waren ze al eens een half jaar op wereldreis geweest. Maar de kids waren nog niet verder geweest dan naar Frankrijk voordat ze dit reusachtige avontuur aangingen. Joyce vertelt: “Toen wij ze voorstelden op wereldreis te gaan, zagen ze het eerst niet zitten om zo lang weg te zijn van vriendjes, vriendinnetjes en knuffels. En wat moest er met de kat? Er bleek voor alles een oplossing, en toen vonden de kinderen het wel okee. Samen gingen we filmpjes kijken zoals 3 op Reis en de familie Zapp. Julie en Simon raakten helemaal enthousiast over de reis, vooral over het kamperen tussen de wilde dieren.”
Wilde hyena’s in Botswana
Daarom begon de reis met een huurauto in Zuid-Afrika. Joyce vertelt: “Wij hadden veel verhalen op internet gelezen over onveilige situaties daar. Toch voelden we ons er niet onveilig. Als je je goed informeert over plekken waar je niet moet komen, is het goed te doen. Van de andere kant hebben we de risico’s ook niet opgezocht. Zo zijn we niet naar Venezuela geweest, waar Frank en ik op onze eerste wereldreis wel hebben rondgereisd.”
In Botswana maakte het viertal de spannendste nacht van hun reis mee, toen ze tussen de wilde dieren gingen kamperen. “Het was heel primitief. We hadden een auto met een daktentje erop. We waren al gewaarschuwd: laat de kinderen na zonsondergang niet rondlopen op het kamp. Toen we zaten te eten, hoorden we het angstaanjagende gekef van de hyena’s. We hebben de kinderen gelijk in de auto gezet. De eerste nacht ging het kampvuur maar niet uit. Dat was belangrijk, omdat het vuur zich niet mocht uitbreiden - waardoor het gebied kon afbranden. Frank ging naar buiten met een zaklantaarn, maar toen hij de ogen van de hyena’s in de struiken zag, kwam hij gelijk weer terug naar binnen. We hebben de Zuid Afrikaanse buurman, die ervaring had met kamperen tussen de wilde dieren, geroepen en die maakte het vuur uit. Eindelijk konden we slapen!”
Simon werd een paar dagen goed ziek in Santiago in Chili, maar hoefde niet naar het ziekenhuis. In Afrika werd een creditcard geskimd, maar de creditcard-maatschappij zat er zo goed bovenop dat de familie geen schade leed. Maar ze zaten wel zonder creditcard... Joyce: “De reservekaart van Frank lag in Zoetermeer op de zaak. Laten er op dat moment nu net vrienden van de Lions (serviceclub waar Frank lid van is) naar Kaapstad vertrekken?” Dat probleem was dus ook weer opgelost. Verder heeft het gezin in dat hele bijzondere jaar geen enkele vervelende situatie meegemaakt.
Even voorstellen: het gezin Bennis-Wissink
Joyce (46) is leerkracht bij Kentalis, school voor speciaal onderwijs in Rijswijk. Ze doet aan aikido (een Japanse krijgsdiscipline, red.) bij budoschool Yotosama. Joyce houdt van schrijven. Ze is vrijwilliger bij Voedselbuurtbos GeuzeGroen (in oprichting).
Frank (48) is financial planner en heeft een eigen bedrijf. Hij houdt van windsurfen en gaf les op de Noord-Aa. Hij houdt ook van lezen.
Julie (16) zit nu in de vijfde klas van het VWO op het Alfrink college. Ze heeft ook Chinees als examenvak en had veel aan haar reiservaringen op de wereldreis tijdens een uitwisselingsproject in China. Na haar eindexamen wil ze graag naar de Hogere Hotelschool. Haar hobby’s zijn dansen en volleybal.
Simon (14) zit in de derde klas van het tweetalig VWO , en net als zijn zus op het Alfrink college. Hij heeft als hobby’s windsurfen, skateboarden en bmx-en. Hij weet het nog niet zeker, maar mogelijk gaat hij biologie studeren.
Het hele gezin houdt van reizen en van de natuur.
Op televisie in Tokio
Een van de hoogtepunten van de reis was een bezoek aan het schone en goed georganiseerde Japan. “Dat was een hele cultuurschok na onze reis door Zuid-Afrika”, aldus Joyce. Het gezin werd er geïnterviewd voor de Tokiose televisie. “De verslaggeefster vertelde dat het bijna volle maan was en dat ze daar een item over maakte. De Japanners zien in de donkere vlekken op de maan een konijntje en daar hoort een verhaal over vruchtbaarheid en goede oogst bij. Van ons wilde ze weten, of wij ook een dergelijk verhaal hebben. Tja, wij hebben wel eens over het mannetje in de maan gehoord, maar wat dat mannetje doet… Dus ik hing maar een verhaal over Klaas Vaak op, die zand in de ogen strooit. “O, so it’s an evil creature,” reageerde de verslaggeefster geschokt. ‘Nee’, verbeterde Frank, ‘Het is een soort elfenstof, waar je mooie dromen van krijgt.’ We zijn nu vast beroemd in Tokio!”
Een van de hoogtepunten van zoon Simon was de judoles die hij in de Japanse judoschool Kodokan in Tokio kreeg. Vader Frank had deze les via internet geregeld. “Het was heel grappig om tussen al die witte pakjes met zwarte koppies één blond koppie te zien.”
Simon deed fanatiek mee met de les en ervoer dat zijn lessen bij de Zoetermeerse judoschool Yotosama goed waren. Hij herkende veel en kende ook de Japanse termen.
Joyce wil op een volgende reis graag de natuur in Japan beter leren kennen. Ook ziet ze een bezoek aan Okinawa, een van de Blue Zones (gebieden waar mensen heel oud worden) nog wel eens gebeuren. En de Andes, daar wil ze graag nog eens naar toe!
Eten bij de broer van Maxima
In Argentinië genoot het gezin dus met volle teugen van het prachtige Andes-gebergte. Natuurlijk moest er ook een bezoekje gebracht worden aan het restaurant van de broer van koningin Maxima, Martin Zorreguieta. Het heet Tinto Bistro en ligt in het mondaine plaatsje Villa La Angostura. Op Google keken ze vantevoren nog even hoe Martin er precies uitzag, want stel je voor dat ze hem niet zouden herkennen. De bediening was supervriendelijk, maar Martin was er helaas niet. De kinderen kozen voor de kindermenu’s: schnitzel en droge rijst en een kleine pizza. Julie: “De prinsessen krijgen hier vast wat anders te eten!”
Werken op een paardenboerderij
Onvergetelijk was het werken op een paardenboerderij in Australië bij een echtpaar van nu rond de zeventig: Claire en Jim. Het oudere stel had hulp nodig bij het verzorgen van negen paarden, een alpaca en kippen en bij alles wat er verder moest gebeuren in en rondom het huis. Zo bekleedde Joyce de zittingen van zes eetkamerstoelen en werkte Frank veel op het land, zoals hekken repareren en hout naar de brandstapel brengen met een quad met aanhanger. Het contact met Claire en Jim (zij zeiden bij het afscheid: ‘Think of us as family’) was zo leuk, dat dit Australische echtpaar drie weken bij Joyce en haar gezin in Zoetermeer in de gastenkamer heeft gebivakkeerd. Bijzonder is dat Joyce er vervolgens een Airbnb van heeft gemaakt en inmiddels al gasten van over de hele wereld over de vloer heeft gehad.
Lesgeven op reis
Hoe moet je als gezin in elkaar zitten om zo’n wereldreis aan te kunnen? Joyce vertelt: “We hebben dezelfde interesses, vooral de natuur. We praten overal over. Het zelf onderwijs geven op reis was ook een bindende factor. Frank en ik gaven de kinderen alletwee les. We gaven ze alleen les in rekenen en taal. Geschiedenis en aardrijkskunde kregen ze op de reis vanzelf mee, net als Engels. Dat laatste was zelfs noodzakelijk voor ze om te leren. Op een gegeven moment gaven we ze ook de verantwoording over hun eigen budget. In Vietnam leerden ze rekenen met de Vietnamese munteenheid, de dong. Dat werd rekenen met grote getallen, want een dong is niet veel waard (1 dong is 0,000035 euro, red.)”. Zo kon de lesstof betekenisvol worden aangeboden op reis. Waarbij gezegd moet worden, dat Joyce een professionele leerkracht is. Dat maakte het onderwijs zeker gemakkelijker.
En ja, de kinderen hebben dat schooljaar, waarbij ze nog op de Paulusschool zaten, gehaald.
“Natuurlijk waren er onderweg ook wel eens lastiger momenten. Je zit 24 uur per dag bovenop elkaar. De regeldagen, waarop het Frank weleens niet lukte om in een keer tickets te boeken naar de volgende bestemming, en/of wanneer er geen internet was, waren wat minder. Ik ging dan maar even met de kids naar buiten, maar helaas heb ik een slecht oriëntatiegevoel,” lacht Joyce.
Leuk zijn de brieven achterin het boek die de kinderen aan hun klasgenootjes schreven over hun avonturen.
Vader Frank, die als financial planner werkt, maakte een handig financieel overzicht waarmee gezinnen hun reis tot in de puntjes kunnen budgetteren. Zelf gaven ze aan de reis – alles inclusief, dus ook aanschaf van reiskleding en schoeisel) 75.000 euro uit, maar voor minder kan het zeker ook. Zo gingen zij meestal ‘s avonds in restaurants uit eten, maar dat hoeft natuurlijk niet.
Tekst Christa van der Hoff
Foto’s Familie Bennis-Wissink
Het boek 14Theroad is voor 21,95 euro te bestellen via de website 14theroad.nl
