In onze serie 'de Passie' brengen wij bijzondere verzamelingen, hobby’s of levenswijze van Zoetermeerders in beeld. In dit deel komt de verzamelpassie van Frank Faber in beeld.
Frank Faber wil er graag nog één bij, dan heeft hij er precies honderd stuks in zijn verzameling.Dan is er ook letterlijk bijna geen plek meer in huis, op alle verdiepingen vind je er namelijk wel meerdere. De mooiste vind je beneden in de hal en in de woonkamer waarbij ‘het pronkstuk’, een Grundig Lumophon uit 1958, een prominente plek in de huiskamer heeft gekregen. Frank kocht deze buizen radio van Duitse makelaardij in Den Haag. Het zeer fraaie en onbeschadigde uiterlijk maakt het voor Frank het pronkstuk van zijn verzameling.
Verzamelpassie
Frank zijn ‘passie’, het verzamelen van radio’s, begon in 2013 toen een oud transistor model, ooit gekregen van zijn schoonmoeder, kapotging. Hij wilde deze niet zomaar weggooien omdat het gewoon ook leuk is om naar te kijken. Frank: ”Dat was de start van mijn verzamelpassie.” Toen hij met een bedrijfsetentje terecht kwam in een restaurant vol stellages gevuld met radio’s raakte hij helemaal geïnspireerd.
Geen moderne variant
Zijn verzameling beslaat een groot aantal decennia waarvan de eerste modellen uit de jaren 30 en ‘40 komen. Alle andere radio’s zijn uit 
een latere periode waarvan de jongste uit de jaren '90 komt, een gettoblaster met cd- speler die hij zelf nog gebruikt heeft. Zijn eigen voorkeur ligt precies daartussen in en hiervan vind je ook de meeste modellen in huize Faber. Frank: ”De moderne varianten met USB-aansluiting en felle kleuren kunnen mij niet bekoren en vind je ook niet in mijn verzameling. Je kunt door de jaren heen mooi zien hoe de technologie is veranderd. De oudere modellen zijn buizenradio’s en transistorradio’s waarvan sommige erg groot en behoorlijk zwaar zijn”. Beneden in de woonkamer heeft Frank naast zijn ‘pronkstuk’ nog enkele modellen staan. Het grootste aantal vind je echter boven in zijn werkkamer waar hij diverse stellingen heeft gemaakt om alles uit te stallen. De radio’s die beneden niet meer op de stellingen passen staan op zolder. Soms haalt hij er een naar beneden om te wisselen met een uit zijn werkkamer, zo blijft het leuk om naar te kijken.
Passie is het kijken
Je kunt aan alle modellen zien dat ze gebruikt zijn en geleefd hebben. Een beetje versleten vindt hij dan ook niet erg, zolang ze maar niet kapot zijn. Bij een van zijn radio’s ontbreekt een knopje dat hij tijdelijk vervangen heeft door een zwartgemaakt tandpasta dopje tot hij een originele knop tegenkomt. “Dat vind ik juist het mooist eraan. Het maakt mij ook niet uit of ze werken, de passie ligt vooral in het ernaar kunnen kijken.” Zijn ‘pronkstuk’ werkt wel, in ieder geval wel toen hij hem kocht en de vorige eigenaar de stekker in het stopcontact stak. Frank zelf durft dit niet nogmaals te doen omdat de bedrading ook al tachtig jaar oud is.
Eerst geïndexeerd
De exemplaren in zijn verzameling kocht hij voornamelijk op marktplaats en radiobeurzen. Heel soms kreeg hij er een cadeau van mensen 
die hem dan ook nog thuisbrachten. Een fijne bijkomstigheid aangezien hij alles met het OV doet. Een hele onderneming als ik een ouder model koop, die zijn best zwaar. Samen met mijn vrouw vervoer ik mijn aanwinsten in grote boodschappentassen met het openbaar vervoer naar huis”, legt Frank uit. Bij aan nieuw aangeschaft exemplaar wordt de radio eerst geïndexeerd, via een speciale site van het radiomuseum. Door het ingeven van het merk en serienummer krijg je vervolgens alle informatie over het model inclusief foto’s. Al deze informatie houdt hij netjes bij in een computerbestand.
Wat na de 100ste
Frank is niet van plan om radio’s te verkopen om plek te creëren voor andere modellen.
Al is de verleiding om op marktplaats te neuzen wel erg groot. Frank: “We hebben geen plek meer in huis. Na het bereiken van de 100ste moet ik gaan bedenken wat ik ga doen. Mijn vrouw en ik en worden er natuurlijk ook niet jonger op.” Mocht het echtpaar Faber ooit kleiner gaan wonen dan hoopt Frank zijn verzameling aan een museum te kunnen schenken, behalve het radiootje waardoor het allemaal begon en de Lumophon, die blijven bij Frank.
Tekst: Monica Lausberg
Video: Stefan Ramdharie
