Douwe Amels met zijn gouden sprong bij het hoogspringen (foto Ed Turk fotografie)
De verwachtingen waren hoog gespannen, maar op het moment suprême moet je het allemaal maar waar zien te maken. Vol vertrouwen, maar toch met een gezonde wedstrijdspanning ging een grote ploeg atleten van Ilion naar de Nederlandse Kampioenschappen atletiek in het terrein van Phoenix in Utrecht.
Dat Ilion een aantal topatleten heeft, is zo langzamerhand wel bekend, maar ook in de breedte groeit Ilion steeds meer. Want naast de sprint- en springnummers deden ook atleten mee aan bijvoorbeeld de 3000 m steeple, waar Linda Alzate Ramirez een fraaie 10e plaats veroverde. En Stephan Dekker toonde aan dat zijn recente prestaties bij het discuswerpen geen toevallige uitschieter waren: in de finale zette hij gelijk de toon door in de eerste worp maar liefst 56m81 te werpen, uiteindelijk goed voor een bronzen medaille.
Sprintkanonnen
Bij de spintnummers ging alle aandacht natuurlijk uit naar Naomi Sedney en Solomon Bockarie. Solomon had zich voor de gelegenheid gestoken in een gloednieuw clubtenue. Hoewel Solomon zijn hele seizoen richt op de Europese kampioenschappen is hij sportman genoeg om, als hij meedoet, dan ook te willen winnen. Om zich toch nog enigszins te sparen startte Solomon niet op de 100 m, maar alleen op de 200 m. En spannend was het: met miniem verschil behaalde Solomon een bronzen medaille, slechts 0,18 s achter good old Churandy Martina.
Naomi Sedney deed het op de 100 m zelfs nog beter. Naomi laat niets aan het toeval over en bereidt zich voor tot in de kleinste details. Zo had zij zich deze week nog nieuwe, op maat gemaakte sportlenzen laten aanmeten. Dit betaalde zich uit, want lange tijd had ze zicht op een gouden medaille. Pas op de meet werd ze nipt verslagen in een prima 11.57 s.
Goud bij het (pols)hoogspringen
En wie aanwezig is geweest bij de Klaverblad International Highjump Meeting wist dat het kon gebeuren: een gouden medaille voor Douwe Amels. Hij hield het overigens wel spannend, want maar liefst 7 atleten sprongen over de 2,00, waaronder ook Tymon de Jonge. Douwe had alleen een aanzienlijk geringer aantal sprongen nodig om daar te komen. Tymon stond uiteindelijk ook op het podium met een derde plaats.
En dan was er natuurlijk het altijd spectaculaire polshoogspringen. De grote troef van Ilion is Rutger Koppelaar. Maar bij polshoog weet je het nooit, alles moet kloppen. En dat deed het: waar de concurrentie strandde op 4,90 of 4,80 (Timo de Water, ook Ilion) ging Rutger vrolijk door. Het werd uiteindelijk 5,40 m, een halve meter hoger dan nummer twee.
Naast een gouden en een bronzen medaille bij het polstokhoogspringen, moest er natuurlijk ook nog een zilveren plak komen om het plaatje compleet te maken: en die kwam er door Marijke Wijnmalen, die over de 4,00 m sprong. Daarna liet ze de 4,10 m na één poging voor wat het was en liet de lat op 4,15 leggen, in een ultieme poging het Nederlands Kampioenschap te behalen. Het scheelde het spreekwoordelijke haartje.
Al met al een zeer geslaagd Nederlands kampioenschap voor Ilion. Vijf van de Ilionezen zien we over een paar weken terug in Berlijn, op de Europese Kampioenschappen
Foto links: Rutger Koppelaar met zijn winnende sprong (foto Ed Turk fotografie)
