Op 30 oktober aanstaande viert Internationaal sport-icoon Kasper Kardolus, het 45 jarig jubileum van zijn Schermschool aan het Speuldersbos in Meerzicht.
Actief reporter Rob Verbunt zocht de Maître op in zijn schermzaal.
Verliefd
Kasper Kardolus werd geboren in Den Haag in 1937. Hij groeide op aan de Rijswijkseweg.
"Ik was zeven jaar toen mijn moeder mij meenam naar het gebouw van Kunst en Wetenschappen. Daar werden opera's opgevoerd en mijn moeder ging er graag heen. Er werd ook geschermd. Ik werd prompt verliefd. Mijn ouders schermden ook. Van mijn moeder kreeg ik mijn eerste les."
"Daarna werd ik lid van Schermvereniging De vrije wapenbroeders. Later kreeg ik les van Maître Abrahams in zijn huis aan de Groot Hertoginnelaan 122. Ik heb niet een aaneengesloten periode geschermd tot nu hoor. Tussendoor heb ik ook aan wielrennen gedaan en ik was een fanatiek turner. Dat helpt trouwens heel goed om dat naast het schermen te doen."
Voor de schermsport
Schermvereniging Kardolus is opgericht in Benthuizen in 1969. "Wij hebben daar tien jaar gewoond. Ik gaf er schermles. Toentertijd gaf ik met mijn vrouw ook schermles in Rijswijk en Delft. Overdag was ik ambtenaar voor Rijkswaterstaat en 's avonds reisde ik door het land, de zalen af.
Ik probeerde ondertussen een stuk grond te kopen in Zoetermeer. Met de komst van de schermschool naar Zoetermeer en de intentie om vanuit het Speuldersbos in Meerzicht voor meer dan vier decennia schermers naar de Nationale en Internationale top te brengen, is de Zaal Kardolus een bouwsteen van de stad geworden.
Om de grond voor onze school en onze woonruimte te kunnen kopen, om het te kunnen betalen, moesten we hele ingrijpende dingen doen. Onze boot, caravan, ons huis verkopen. Het was puur ondernemerschap. Voor de schermsport. Ik hield van de sport, zoals ik dat nog steeds doe. Anderen kennis laten maken met dat gevoel is altijd mijn drijfveer geweest."
Stil zijn
Het schermen is een sportief duel tussen twee personen waarbij gebruik gemaakt wordt van een Floret, een Degen of Sabel. De Floret en de Degen zijn beide steekwapens, de Sabel daarnaast ook een slagwapen. "Daar tik je ook meer mee."
Het gebruik ervan maar ook de spelregels verschillen onderling. Bij het schermen met de Floret is de romp het raakvlak, bij Degen het gehele lichaam en bij Sabel de armen, romp en het masker. "Heb ik een favoriete techniek? Dat is niet te zeggen. Schermen gaat over combinaties. Inclusief het aanschouwen van de tegenstander. Wat doet die? Techniek is ook veerkracht. Je moet als je met 4-0 achter komt, flexibel genoeg zijn om toch te kunnen winnen. Een techniek als coach is om stil te kunnen zijn. Er zijn ook schreeuwers. Zogenaamde coaches die tijdens de partijen dingen zeggen die nergens op slaan."
Attractief
"Of schermen een agressieve sport is? Dat ligt eraan wat je wilt. In de internationale schermwereld moet je agressief zijn en heel goed opletten. Het is zeker ook een romantische sport, maar ook attractief voor vrouwen. Waar schermen voor mij voor staat is vastberadenheid, sportiviteit, flexibiliteit en snelheid. Het trainen van de hersenen. Ik heb trouwens ook een tijd gebokst maar dat geeft letsel. Ik was er goed in waarop andere pupillen zeiden 'Verrek, dat ventje moeten we eens leren..'"
"Schermen is voor iedereen. Ik selecteer niet"
Gaat schermen over helden en heldendom? "Over helden gaat het zeker. Over kampioenen en over de schermdocenten van de kinderen. Daar stoelt hier onze club op, dat wij elkaar zo goed helpen. Schermen is niet voor een 'bepaald soort mensen.' Het is voor iedereen en ik selecteer niet. De huidige schermsport is natuurlijk erg veranderd ten opzichte van vroeger. Fysiek. Mensen doen meer aan conditietraining. Maar bij de jeugd is ook de mentaliteit veranderd. Alsof zij zich meer vrijblijvend aan zaken verbinden. Bij mij in de school moet gewerkt worden. Ik houd van gezelligheid maar ik wil altijd meer discipline.
Soms voel ik mij wel een opvoeder. Elk dingetje wat verkeerd loopt beïnvloed mij. Dan houdt het mij bezig iets te veranderen. Schermen vandaag de dag is als sport ook veel professioneler geworden. Qua organisatie maar ook wat de uitrusting betreft."
Gelijkheid
"Ik zie een enorme parallel tussen het duel van het leven en het schermduel. Mijn aandacht voor het activeren van meisjes om hen gelijk te maken aan de jongens. In die discussie bemerk ik weleens verhevenheid van jongens boven meisjes. Meisjes doen zowel in de schermsport als in het leven zelf, niet onder voor het andere geslacht."
Onderscheiding
"In mijn carrière heb ik veel kunnen geven aan anderen. De sport. Vreugde. Het organiseren van toernooien internationaal. Ik heb een boek geschreven. Tientallen jaren lesgegeven op universiteiten en middelbare scholen. Maar ik heb ook ontzettend veel gekregen. Mijn bondgenootschap bijvoorbeeld met de wereldberoemde schermer Szabo (HON). Zeven maal hebben schermers van mij deelgenomen aan de Olympische Spelen. Door de FIE, de internationale schermbond, werd ik in 2007 onderscheiden met de hoge 'Honoré d'Or de la FIE.' Ook ben ik, evenals mijn vrouw indertijd, geridderd in de Orde van Oranje Nassau voor de bijdrage aan de sport."
Koeien kijken
"Ik ben wat ouder en kan het best nog aan. Toch zou ik wel wat meer over willen dragen. Iedere dag van de week maak ik me wel even zenuwachtig. 'Gaat het wel goed.'
Ik heb een sterk verenigingsbestuur, dus op een zeker moment zou ik wat meer vrijheden willen hebben. Om in Oisterwijk een beetje naar de koeien te gaan zitten kijken (lacht). Ik heb daar bekenden. De kleinkinderen van de mensen waar ik in de oorlog ben ondergebracht.
Naar dat gebied teruggaan is voor mij als een retraite."
Kardolusbos
"Om 45 jaar een schermschool te houden is meer nodig dan het schermen en het doceren. Je moet financieel kunnen wikken en wegen. Je moet ontzettend zuinig zijn.
Met als resultaat dat hier in Zoetermeer een school staat waarvan er in de wereld geen tweede is.
Ik zou willen dat het nog eens zo ver komt dat deze straat het 'Kardolusbos' gaat heten in plaats van het 'Speuldersbos.'"
Pro Deo
"Vier jaar geleden is mijn vrouw overleden. Wij trokken samen de kar. Altijd. Zelf hoop ik 100 te worden en nog 20 jaar les te geven. Maar zelfs dan zal ik nog nervositeit kennen over hoe het verder gaat met de schermsport in Zoetermeer.
Blijft deze waar die nu is, of wordt het zelfs nog beter na mij? Het houden van een school en het hebben van een vereniging verloopt nooit zonder slag of stoot. Zeker over zo'n lang tijdsbestek. Financieel is het knokken. Ook nu nog. Huurders van gymzalen in de gemeente ontvangen een subsidie. Mijn vereniging ontvangt die niet. Of ik salaris ontvang van de vereniging? Nee. De contributie is voor de zaalhuur. Ik doceer al die jaren Pro Deo."
Vergeet mij niet
"Vorige maand was er hier een filmploeg in de zaal om opnamen te maken voor 'De reünie' naar het bestseller boek van Simone van der Vlugt. Zo'n zestig man in totaal waren erbij betrokken. Mijn zaal werd door hen geprezen en uitgeroepen tot mooiste en meest nostalgische zaal. Het is ook een schitterende zaal. Wij bestaan dit jaar 45 jaar, maar ik zou willen dat de schermsport in Zoetermeer nog wel 450 jaar voortgaat. Dat is voor wat de voortgang van de schermsport in Zoetermeer betreft mijn pleidooi aan de gemeente: Vergeet mij niet, vergeet mijn mooie zaal niet."
Kijk voor meer informatie over Zaal Kardolus en de schermsport op: www.schermschool-kardolus.nl
Interview en foto's: Rob Verbunt
