Schaken is een spel van alle tijden en voor alle leeftijden. Uit de rijke schaakgeschiedenis komen veel prachtige partijen schaak, leuk om na te spelen, maar altijd interessant om van te leren! Deze week over: Het “vijandsbeeld” van Karpov in het Westen
Karpov was een rustige positionele speler, technisch perfect, weinig creatief, was ook een echte Rus die de speciale bescherming genoot van het Kremlin. Met die “kwaliteiten” maak je geen vrienden in het Westen. Integendeel, zoiets schept gemakkelijk een vijandsbeeld.
In 1985 greep FIDE-voorzitter Carpomanes in “in het belang van de schaaksport”. De eerste match tussen “vijand” Karpov en zijn uitdager Kasparov was namelijk van een schaakmatch veranderd in een uitputtingsslag van bijna een half jaar en verschillende malen was al vooral door Karpov om uitstel van de volgende ronde met 5 of nog meer dagen gevraagd. Karpov zag er sterk vermagerd uit en stond te tollen op zijn benen. Het was de eerste keer dat een toernooi om de wereldtitel schaken zo was afgebroken. Al snel barstte er veel kritiek los op de beslissing van Campomanes want Campomanes had Karpov gered van de ondergang juist ook gelet op de zeer verslechterde conditie van Karpov. De vele Kasparov-aanhangers, die misschien nog wel meer anti-Karpov dan pro-Kasparov waren, noemden Campomanes daarom in het vervolg Karpomanes. De Leidsche Courant van 4-11-86 haalt enkele uitspraken van Karpov aan over het “vijandsbeeld” dat in het westen van Karpov is ontstaan. Vanuit stupiditeit en voor de sensatie, aldus Karpov. Dat beeld dateert al van 1975 toen Karpov om de wereldtitel zou spelen tegen Fischer, ook toen al was Karpov de vijand uit Rusland. Iedereen die nu (1986) verwijt dat Karpov onder één hoedje speelt met Campomanes, is al lang weer vergeten dat Carpomanes in 1975 zich niets van Karpov aantrok maar wel van Fischer en met allerlei eisen van Fischer akkoord ging, terwijl Fischer uiteindelijk niet eens wilde spelen. En in 1978 was Karpov opnieuw de vijand van de arme Kortsjnoj die in het regenteske Rusland in vrijheden en ontwikkelingen zo zeer beperkt werd dat hij in 1976 de kans aangreep om uit Rusland naar het vrije Westen te vluchten. Ondanks alles bleef Karpov onverstoorbaar soms nog grote successen boeken in het Westen, en met name Linnares, waar in 1994 de hele wereldschaaktop bijeen was, schreef hij op magistrale wijze op zijn naam. De eindstand van de eerste vijf: 1.Karpov 11 (uit 13); en op respectabele afstand: 2. Kasparov 8,5; 3. Shirov 8,5; 4. Bareev 7,5; 5 & 6. Kramnik & Lautier 7.
| Na ... Dxa6 | Na De3? |
 |
 |
Anatoli Karpov – Veselin Topalev 1-0. Linnares 1994. Karpov heeft al een toren geofferd en zal dat nog eens doen: Txd4! Txd4; Df6+ Kg8; Dxg6+ en Karpov heeft hier al ook zonder zijn torens beslissend pionnenvoordeel, al duurt het nog een tiental zetten voordat Topalev opgeeft.
Vassily Ivanchuk – Anatoli Karpov 0-1. Linnares 1994. Ivanchuk blundert hier: ... Lg5!; f4 Pxf4; Pxf4 e5! En nu al 0-1, wel snel opgegeven, mogelijk van zelfwalging na deze blunder.
Bram Doeves (
Bekijk hier alle schaakcolumns: www.zoetermeeractief.nl/sport/schaakrubriek
