Afscheid is nu pijnlijk

Na zich 7,5 jaar ingezet te hebben als burgemeester van Zoetermeer gaat Charlie Aptroot op 30 maart met pensioen. Vanuit zijn werkkamer uitkijkend op het Stadhuisplein, blikt hij terug op een bijzondere tijd. Hoe is het om burgemeester te zijn van Zoetermeer?

Er is natuurlijk ontzettend veel te vertellen over een burgemeesterschap van 7,5 jaar, maar burgemeester Aptroot wil allereerst een compliment geven aan de gemeenteraad. Aptroot: “Het is niet spectaculair, maar de Zoetermeerse raad gaat niet ruziënd over straat. Er is wel eens een meningsverschil of een stevig debat, maar de relatie is altijd goed. We lossen problemen samen op en dat is elders wel eens anders.”

Afscheid is nu pijnlijk

Het doet pijn om nu in deze coronacrisis afscheid te nemen. Er zijn veel mensen met grote zorgen, dan voelt nu vertrekken als ‘in de steek laten’. Maar dit was vorig jaar niet te voorzien.
Als ik nodig ben, de opvolger mij ergens voor nodig heeft, dan ben ik ook na 31 maart beschikbaar. Hij begint onder moeilijke omstandigheden. Ook het inwerken van mijn opvolger, Jan Pieter Lokker, is natuurlijk lastiger. Wij hebben een goed gesprek gehad, kenden elkaar ook al veel langer. Ik ben blij dat hij een ervaren burgemeester is, dat is zeker nu een enorm voordeel.

 Helaas moet ook mijn afscheidsreceptie, die al gepland stond voor eind maart, nu even wachten tot na de coronacrisis. 

Zoetermeerders zijn trotser op hun stad

Ik denk dat de Zoetermeerders trotser op hun stad zijn geworden, ik ben niet voor niets gaan roepen ‘Zoetermeer is de derde stad van Zuid-Holland!’. Dat zijn we en daar mogen we wel eens trots op zijn. We zijn een hele oude gemeente en een stad waar het eigenlijk heel goed gaat en daar ben ik trots op.

Burgemeester Aptroot bij zijn aantreden in september 2012	7,5 jaar later, maart 2020

Wat is uw erfenis voor de stad, wat wilt u graag achterlaten?

Er is in onze stad zichtbaar veel veranderd, neem bijvoorbeeld het Stadhuisplein, dat was leeg en kaal toen ik aantrad als burgemeester. Ik ben met ondernemers in gesprek gegaan en we hebben ervoor gezorgd dat er terrassen en serres konden komen, het is nu veel levendiger en gezelliger.
Ik heb ook de onderhandelingen gedaan voor het nieuwe station Lansingerland-Zoetermeer, dat was heel spannend. De NS en ProRail wilden in eerste instantie geen nieuw station, ook de staatssecretaris was eerst afhoudend. Maar het is ons toch gelukt om voldoende geld bijeen te krijgen van de regio en van het rijk. Uiteindelijk staat het station er nu en is iedereen er heel blij mee.
Veiligheidsproblemen in de stad hebben we benoemd en aangepakt. Dit vergt een lange adem en er waren verschillende maatregelen voor nodig. Met brede steun bij de bevolking zijn er stevige maatregelen ingezet zoals camera’s in de wijk en de invoering van een Stadsmarshall, waardoor veel problemen sterk zijn verminderd.
Mijn stijl: Als je problemen hebt moet je niet angstig om je heen gaan kijken, dan moet je ze aanpakken! En dat blijkt dus te kunnen en dan is het ook heel fijn, dat de gemeenteraad, die uiteindelijk natuurlijk de baas is in de stad, daaraan wil meewerken. De gemeenteraad heeft extra geld beschikbaar gesteld voor de Stadsmarshall en voor de aanpak van jeugdproblemen.

Altijd fluitend naar het werk

U was Tweede Kamerlid, wethouder, ondernemer, leraar en burgemeester, waar haalt u het meest voldoening uit?
Als eerste baan heb ik drie jaar voor de klas gestaan, ik gaf toen economie en bedrijfsrekenen. Ik was zelf 22 jaar en de oudste leerlingen waren 19 en soms een kop groter, maar dat was nooit een probleem.
Ik voel me heel bevoorrecht omdat ik al het werk dat ik heb gedaan geweldig vond. Ik ben ook 23 jaar ondernemer geweest en tegelijkertijd wethouder in Wassenaar, dit was een pittige tijd, maar ik ben vrijwel nooit een dag met tegenzin naar het werk gegaan.
Mijn boodschap is dan ook: zoek iets wat bij je past, zodat je met plezier kunt werken dan hou je het heel lang vol.

Hoe zou u herinnerd willen worden?

Ik zou het leuk vinden als mensen mij herinneren als een burgemeester die dingen voor elkaar kreeg en er echt voor de Zoetermeerders was. Ik vind het ook heel belangrijk om als burgemeester een goede balans te vinden tussen de taken als bestuurder, voorzitter van de raad en het college, maar ook betrokken te zijn bij vele hoogte- en dieptepunten van de inwoners.
Ik krijg elke dag mail van inwoners die zijn vastgelopen. Het is veel werk om dat bij te houden maar ik vind het wel heel belangrijk. Soms is volgens alle regels alles helemaal goed gegaan, maar past er in die speciale situatie een uitzondering. Dan ben ik blij dat ik daar aan kan bijdragen.

Nu het eind in zicht komt

Ja, dan denk je weleens: ‘Verdraaid, ik kan een aantal dingen niet afmaken’. Maar wanneer je ook stopt, dat probleem hou je altijd. Je opent de dingen die je voorganger in gang heeft gezet. Ik ben nu al jaren bezig met het nieuwe politiebureau en nieuwe brandweerkazerne Stadshart, maar mijn opvolger gaat die te zijner tijd openen.

‘Je zou eens naar de sportschool moeten’

Mijn vrouw roept al jaren: “je zou eens naar de sportschool moeten!” En daar heeft ze helemaal gelijk in! Dat ga ik zeker doen als ik met pensioen ben, even de conditie opvijzelen en er kunnen nog wel wat kilootjes van af.
Het lijkt me ook best lekker om niet avond aan avond te hoeven werken. Als burgemeester ben je ook heel vaak in het weekend aan het werk. Dat is leuk werk, zoals een opening, maar dan moet je wel in het nette pak en kan je bijvoorbeeld niet bij je familie zijn.
Toen ik thuis mijn pensioen aankondigde, stonden kinderen en kleinkinderen wel te juichen want afspraken maken is soms best ingewikkeld met mijn werk. In het voorjaar kan de boot ook weer in het water, bij ons huisje in Friesland. Een beetje klussen aan de boot en het huisje, dat zie ik best zitten.

Tekst en foto's: Rita en Mark Neijssel
Film: Shirley Weemeijer