Iryna helpt ook bij het geven van Nederlandse les
Iryna uit Kiev kwam naar Nederland in augustus 2003 voor de liefde. Inmiddels is zij weduwe, maar woont nog steeds heel tevreden in Meerzicht. Direct toen de oorlog begon dacht zij: “Ik moet helpen”. En ging op zoek naar manieren om Oekraïense vluchtelingen in Zoetermeer te ondersteunen.
Iryna reageerde op een advertentie waarin mensen die Oekraïens spreken werden opgeroepen om te komen helpen, o.a. met vertalen. Via de advertentie kwam zij al snel bij de Pelgrimskerk, waar een ontmoetingsplek voor Oekraïense vluchtelingen in het leven was geroepen.
Vanaf daar ging het heel snel, “Tot mijn grote verbazing kreeg ik ineens een telefoontje van de gemeente met de vraag of ik wilde helpen. Twee dagen later stond ik bij de burgemeester. Ik was in shock, zomaar stond ik bij de burgemeester en was ik ineens een vertaler. Dat voelt voor mij als een grote verantwoordelijkheid. Je moet niet alleen de woorden vertalen, maar ook de betekenis er achter. Vertalen wat er bij iemand door het hoofd gaat. Ik ben natuurlijk geen officiële vertaler."
 |
 |
Niet alleen vertalen
In Oekraïne was Iryna ingenieur telecommunicatie systemen, hier in Nederland werkte zij bij een groothandel. Zij begrijpt als geen ander wat de vluchtelingen nu meemaken en is blij ze te kunnen helpen. "Als je alles moet achterlaten en dan in een vreemd land komt, dan heb jij je leven zo ongeveer achtergelaten", zegt Iryna emotioneel. “Het zijn vooral vrouwen en kinderen die nu hier in Zoetermeer zijn. Zij willen heel graag terug naar hun man en hun ouders. En dat terwijl ze weten dat hun man daar aan het vechten is. Dat is emotioneel erg zwaar.”
Iryna vertelt dat het niet gaat om vertalen alleen. “Wij helpen bijvoorbeeld de vluchtelingen met hulp in het ziekenhuis of bij de huisarts of gewoon een luisterend oor. Deze mensen hebben alles in Oekraïne achter gelaten, man, ouders en hun spullen. Zij hebben een moeilijke reis achter de rug, en soms verschrikkelijke dingen gezien of meegemaakt.”
De nieuwe Oekraïners staan verbaasd dat de Zoetermeerders zoveel geven, bijv kleding, eten en de boeken voor hun kinderen liggen al klaar nog voordat hun kind naar school gaat. Ook Iryna vindt de snelheid waarmee de hulp op gang kwam verbazingwekkend snel.
Zoetermeer is net een kabouterland
De nieuwkomers hebben in het begin ontzettend veel vragen, ook de cultuur waarin ze opeens verzeild zijn geraakt is voor hen onbekend. Iryna heeft deze cultuurshock zelf meegemaakt en weet precies waar de vluchtelingen nu tegenaan lopen. Iryna: “De gordijnen zijn altijd open met die grote ramen zodat je zo naar binnen kan kijken. Zoetermeer is voor mij net een kabouterland, heel veel mensen hebben een eigen huis met een tuin en er zijn niet van die grote flats zoals in mijn geboortestad. Maar het meest opvallend is dat je één koekje krijgt bij de koffie en dan gaat de koektrommel weer in de kast!”
Wat heeft het vrijwilligerswerk voor jou nu gebracht
Iryna: “Mijn wereld is ineens zoveel groter geworden, ik werk met mensen van de gemeente, Piëzo, mensen van de kerk, ik ben voor het eerst van mijn leven bij een kerkdienst geweest om te helpen vertalen. De wereld heeft voor mij nu zoveel meer verschillende kleuren dan vroeger.
Tekst: Mark Neijssel
Foto's: Marja de Laaf
