In het LangeLand Ziekenhuis werken tientallen vrijwilligers in ondersteunende taken. Corrie Ribbens (76 jaar) is één van hen en doet dit vrijwilligerswerk al jaren met veel plezier. Zo lang het haar gegeven is om dit te blijven doen, zal zij dan ook iedere maandag aanwezig zijn in het LangeLand.
Corrie is in april 2012 begonnen en doet dit werk dus al bijna 9 jaar. Zij is begonnen met koffie schenken in de wachtkamers van specialisten en daarna op de eerste hulp terecht gekomen. Zij is van jongs af aan heel goed in contact maken met anderen, het sociale en hulpvaardige zit helemaal in haar karakter. Corrie : “Als je echt trieste verhalen hoort van de patiënten, sta ik er wel eens bij stil hoe gelukkig ik zelf ben dat ik op mijn leeftijd nog lekker rond kan lopen en dit kan doen. Ik kan gelukkig ook snel weer de knop omdraaien en de verhalen achter me laten.”
Één met het team
Tijdens de eerste coronagolf, voorjaar 2020, lag het vrijwilligerswerk even stil, maar sinds juli / augustus zijn de vrijwilligers weer gestart in het ziekenhuis. Corrie: “We kregen de vraag vanuit de Eerste Hulp of we misschien weer wilden komen, ze misten ons! En ik miste het werk zelf ook ontzettend, dus ik was blij dat we weer aan de slag mochten. Ook de artsen en verpleging zijn altijd heel hartelijk, wij voelen ons echt één met het team.”
Corrie voelt zich niet onveilig in het ziekenhuis, iedereen draagt mondkapjes en vrijwilligers komen niet in de buurt van patiënten met corona of een verdenking daarvan. “Ik ben een nuchtere Zeeuwse, als ik me niet goed voel, bel ik af. Maar ook alle artsen staan erachter en vinden dat dit veilig kan. Ik voel me hier dan ook helemaal niet angstig of onzeker door!”
Heerlijk dankbaar werk
Corrie: “We krijgen ’s ochtends een korte briefing, in welke gang of kamer mag je nu niet komen in verband met corona. Dan gaan we in de kamers die wel kunnen, kijken bij de patiënten, wat we voor hen kunnen doen. We zorgen voor wat te drinken voor het bezoek. Nu is het contact wat minder, maar zonder corona vertellen patiënten hele verhalen, dat is heel bijzonder.
Ik heb zelf ook al een keer meegemaakt hoe prettig het is als je in het ziekenhuis ligt, dat er iemand even langs komt voor een praatje. Wachten duurt heel lang als je alleen in zo’n kamertje ligt! De verpleging heeft daar helemaal geen tijd voor, dat is heel hectisch. Je kan net even het verschil maken voor een patiënt, daarom doe ik dit!”
Iedere maandag met plezier aan het werk
Corrie: “Ik blijf dit beslist doen zolang het me gegeven is om door te gaan. Ik ga er iedere maandag weer met veel plezier naar toe. Het is soms best gezellig met de collega’s, maar ik kom echt voor de patiënten, niet om onderling te kletsen. Het team van vrijwilligers is ook heel hecht, we hebben ook regelmatig contact buiten het ziekenhuis.”
Dat ook de mensen die zij helpt heel blij zijn met haar en haar zeker niet zomaar vergeten, merkte Corrie toen ze een keer in het Stadshart op de schouder getikt werd door een patiënt. “Zij wou even doorgeven hoe fijn ze het vond dat ik er bij was. Toen kwam ik ook stralend thuis, het is zo fijn om zo’n dankbare reactie te ontvangen!”
Lees ook ons eerdere interview met Lidy Pronk, coördinator van de vrijwilligers: Vrijwilligers-maken-echt-groot-verschil
Elke dag het Zoetermeerse nieuws in uw mailbox? Blijf op de hoogte van het laatste Zoetermeerse nieuws en meldt u aan voor onze nieuwsbrief!
